کوته فکر به انگلیسی

کلمه‌ی «کوته‌فکر» در زبان انگلیسی به narrow-minded ترجمه می‌شود.

کوته‌فکر به فردی گفته می‌شود که افق دید محدودی دارد و نمی‌تواند یا نمی‌خواهد خارج از دایره‌ی باورها، ارزش‌ها یا تجربیات خود بیندیشد. چنین فردی معمولاً در برابر ایده‌های جدید، تغییرات یا دیدگاه‌های متفاوت مقاومت نشان می‌دهد و دچار نوعی جزم‌اندیشی یا محدودیت ذهنی است. واژه‌ی کوته‌فکر در زبان فارسی بار معنایی منفی دارد و برای توصیف افرادی به کار می‌رود که درک آن‌ها از جهان پیرامون ساده‌انگارانه، محدود یا حتی تعصب‌آمیز است.

از منظر روان‌شناسی اجتماعی، کوته‌فکری اغلب نتیجه‌ی ترس از ناشناخته‌ها یا نیاز به حفظ ثبات ذهنی و روانی است. بسیاری از افراد به دلیل شرایط تربیتی، محیط اجتماعی یا کمبود تجربه‌های متنوع، تمایل دارند تنها به باورهایی تکیه کنند که با آن‌ها بزرگ شده‌اند. این محدودیت فکری باعث می‌شود در برابر تغییرات اجتماعی، علمی یا فرهنگی موضع دفاعی بگیرند. چنین رفتاری ممکن است به نوعی حس امنیت درونی منجر شود، اما در عین حال فرد را از رشد فکری و تجربیات تازه محروم می‌سازد.

در روابط انسانی، کوته‌فکری می‌تواند موانع زیادی ایجاد کند. فردی که توانایی پذیرش دیدگاه‌های متفاوت را ندارد، معمولاً در تعامل با دیگران دچار سوءتفاهم یا حتی تعارض می‌شود. او نمی‌تواند به‌خوبی همدلی کند یا خود را جای دیگران بگذارد، زیرا دایره‌ی فکری‌اش بسیار محدود است. این موضوع در محیط‌های کاری، آموزشی و حتی خانوادگی می‌تواند منجر به رکود، نزاع یا فاصله‌گیری میان افراد شود. در مقابل، ذهن باز و پذیرا امکان ایجاد ارتباطات سازنده‌تر و مؤثرتر را فراهم می‌آورد.

از جنبه‌ی فرهنگی و تاریخی، کوته‌فکری همواره در برابر پیشرفت علمی و اجتماعی سد ایجاد کرده است. بسیاری از نوآوری‌ها، اختراعات و ایده‌های بزرگ ابتدا با مقاومت افرادی مواجه شدند که حاضر نبودند خارج از محدوده‌ی فکری خود بیندیشند. با این حال، تاریخ نشان داده است که رشد و تحول تنها در گرو عبور از حصار کوته‌فکری و پذیرش چشم‌اندازهای تازه امکان‌پذیر است. به همین دلیل، جامعه‌هایی که توانسته‌اند از کوته‌فکری فاصله بگیرند، مسیر توسعه و پیشرفت سریع‌تری را طی کرده‌اند.

از دیدگاه فردی، غلبه بر کوته‌فکری نیازمند تمرین، تجربه و مواجهه با دنیای متنوع بیرون است. مطالعه‌ی آثار مختلف، سفر، گفت‌وگو با افراد متفاوت و یادگیری مداوم می‌تواند به گسترش افق‌های ذهنی کمک کند. هرچه فرد بیشتر در معرض ایده‌ها و تجربیات نو قرار گیرد، احتمال اینکه گرفتار محدودیت‌های ذهنی شود کمتر خواهد شد. مبارزه با کوته‌فکری نه تنها یک وظیفه‌ی اجتماعی بلکه مسئولیتی فردی است که به رشد شخصیت و کیفیت زندگی منجر می‌شود.